Б.Ринчэн: Монгол хэл

Чихний чимэг болсон аялгуу сайхан монгол хэл,
Чин зоригт өвгөд дээдсийн минь өв их эрдэнэ.
Сонсох бүр яруу баялгийг гайхан баясч,
Сод их билэгт түмэн юүгээн бишрэн магтмуу би!

Урьдын бэрх цагт улс монголын хэт заяаг
Уйтгарлан бодоход урам зоригийг минь сэргээсэн,
Өөдлөн дэвжихийн төгс хувьтайд нь итгүүлсэн,
Өрнөн мандахын шинж бүрдсэн өвгөдийн минь хэл!

Мөрөн гол цутгалант, ширгэшгүй их далай мэт,
Мөнхөд үр ач нарын залгамжаар бадранхан дэлгэрч,
Хөндий цээжинд орогч бүгдийг нэвтрүүлэх чадалт
Хөгжим мэт яруу баясгалант монгол хэл минь!

Өсөх наснаас өтлөх насан хүртэл чам юугаан судлан,
Өдөр бүр үгсий эрдэний чинь баярлан түүнэм.
Түмэн түмэн үеийн оюун билгийн үлэмж сангийн үүдий чинь
Түлхэх бүр сэтгэл сэргэн, магнайн үрчлээ тэнийнэм!

Түгшүүрт бэрхийг даван туулсан баатар түмний минь
Түвшнээ соёл эрдэнэ юүгээн мандуулахын гэгээн улирал нээгдсэнд,
Сэлбэлгүй сэцэн оюутан, хэл юүгээн энхрийлэн хөгжүүлье хэмээн
Сэтгэл урмас бадран бахдамуу, үсэн буурал өтгөс би!

Хутаг өлзий бүрдсэн хувь их заяат түмний минь
Хурц авьяаст хөвүүд дүү нар, халуун элэгтэн хотлоор,
Эгшиг сайхан монгол хэл юүгээн нэн хайрлан дээдэлж,
Энхрийлэн бадруулахын бат зориг төгс юутай сайхан!

Чихинү чимэг болсон аялгуу сайхан монгол хэл,
Чин зоригт өвгөд дээдсийн минь өв их эрдэнэ.
Сонсох бүр яруу баялгийг гайхан баясч,
Сод их билэгт түмэн юүгээн бишрэн магтмуу би!

Далдагнах уу?

Ойн амьтад онгоцоор нисч байна гэнэ. Гэтэл хэрээ нисэгчийн бүхээгт орон элдэв товч, унтраалага гээд юм юмаар нь дарахыг нь дараад, түлхэхийг нь түлхээд, татахыг нь татаад, эргүүлж мушгихыг нь ийш, тийш нь эргүүлээд л оролдож өгч байна гэнэ шүү. Туулай, баавгай хоёр хэрээг гайхан харсанаа:

-Хэрээ, чи юу хийж байгаа юм бэ? Хэрээ:
- Аан, би далдаганаж байнаа.Нөгөө хоёр:
- Тэгвэл бид хоёр бас далдаганаж болох уу? Хэрээ:
- Өө, бололгүй яах вэ гэснээр гурвуулаа нийлээд далдаганаж өгч дээ. Төд удалгүй онгоцны тохиргоо алдагдан унаж эхлэхэд туулай, баавгай хоёр сандран:
-Хэрээ, чи одоо буцаагаад янзалж чадах уу? Хэрээ:
-Үгүйчишш. Нөгөө хоёр:
-Тэгээд янзалж чадахгүй байж яах гэж далдаганасан юм бэ? Хэрээ:
- Тэгвэл би та хоёроос асууя, та хоёр нисч чадах уу? Нөгөө хоёр:
- Үгүйчишш. Хэрээ:
-Тэгээд, нисч чадахгүй юм байж хэн та хоёрыг далдагана гэсэн юм бэ? Гэснээ нисэн одов гэнээ.