Саяхан аавд "Дэлхийн сонгодог утга зохиолын чуулган-50 боть" ном бэлгэнд ирээд бөөн уншлага хийж байна. Эхнээсээ Мишима-Алтан сүм, Дэлхийн шилдэг үлгэрүүд, Дэлхийн яруу найргийн охь дээжис гээд номнуудыг уншаад байна. Яг одоо "Эрэлхэг цэрэг Швейкийн хөгтэй явдлууд"-ыг уншиж байгаа. Тэгээд доор бичсэн яг энэ хэсэг их олон зүйл дээр сургамжтай юм шиг санагдаад...
... Тэгэхээр байна аа хонгор минь, уул нь таныг шийтгэх дургүй байвч цэргийн дайчин чадвар сахилга батаас шалтгаалдаг учир яах ч арга алга. Сахилга батгүй цэрэг гэдэг "салхинаа ганхаж буй зэгс" гэсэн үг. Хувцас хунар хайш яйш, товчоо муу хадсан юм уу дутуу байлгавал цэрэг хүний хувьд гүйцэтгэх үүргээ мартаж байна л гэсэн хэрэг. Өчигдрийн үзлэг дээр таны товч дутуу байсны төлөө тийм үл ялих нарийн горим цэргийн албанд үгүй сэн бол хэн ч үл анзаарах ийм зүйлийн төлөө шоронд хийж буйн учир ойлгогдохгүй байж болох юм. Гэвч цэргийн талбайд бие байдалдаа ийнхүү хайш хэрэг хандвал шийтгэдэг учиртай. Яагаад тэр вэ? Гол нь таны товч дутуу байсанд биш, таныг журам дэглэмд сургахын тулд тэр юм. Өнөөдөр товчоо хадахгүй гэдэг чинь залхуурсных, маргааш болоход буугаа задлаад арчих яршигтай санагдана. Нөгөөдөр нэг буудлын газар жадаа хаяж, эцэст нь манаан дээр унтаж орхих болно. Эд бүгд зөвхөн л тэр нэг золгүй товчноос аван залхуурах болсны гай байх юм. Ийм байна даа хонгор минь! Хойшид зохих үүргээ алгуур мартан мартсаар хүлээж болох илүү хүнд цээрлэлээс сэргийлэхийн тулд таныг шийтгэж байна. Таныг би таван өдөр хорилоо. Тэгээд ус талх хоёр идээд суухдаа шийтгэл гэдэг бол өс хонзон авч байгаа бус уул цэрэг хүнийг засах тодорхой зорилго бүхий хүмүүжлийн арга юм аа гэдэг талаар эргэцүүлж бодохыг чин голоос хүсэе ...
"Эрэлхэг цэрэг Швейкийн хөгтэй явдлууд", хуудас 148-149; УБ 2009
No comments:
Post a Comment