ТУГ

Р.Чойном

Тугийн тухай шүлэг намайг бичлээ гэж
Тун олон хүн гайхаж магадгүй
Уужим талын дураараа шүлэгч
Улаан туг хоёр сэтгэлд нь
хамт багтахгүй байж магадгүй

Гэвч би туггүйгээр амьдрахгүй
Гэгээн үнэний тулд туггүйгээр тэмцээгүй
Энэ улаан тугийн дор сая саяараа жагссан
Эгэл түмний ижил эгэл ард байна.

Гаднаас нь хараад юм бүхнийг дүгнэгчдэд
Гартаа туг бариад хэзээ ч би харагдаагүй
Талбай дээр их жагсаалын дэргэд
Ташаа тулаад зогсож байсан байх

Өвлийн пальтоны энгэр задгай тавиад
Өндөр гоголь малгай хазгай дараад
Сахлаа засаж духаараа харсан хүн
Савхин бээлийтэй дув дуугай явсан байх.

Гэвч би өмссөн хувцас шигээн биш
Гэр орон өссөн нутаг шигээн
Эглийн эгэл хүн хүний л ижил хүн
Эх оронтой ард түмэнтэй иргэн.

Гэртээ арван зургаан цагийн ажилтай
Гэргийдээ хүүхэд шиг хайртай
Айлдаа алаг бяруу шиг номхон
Архи уудаг тамхи татдаг ийм л хүн.

Зүрх сэтгэл дотор минь , гэвч улаан туг мандаж явдаг юм
Зүйрлэшгүй хайраар би улс орондоон, туг шиг үнэнч явдаг юм
Яруу шүлгийнхээ мөр бадаг бүхэн дээр
Ялгуусан улаан тугаа сэтгэлээрээ би мандуулдаг юм.


Хаа газрын айлд ороход
Халуун цай хоолоор дайлдаг
Харин би хүн төрөлхтнийг
Халх шүлгийн сайнаар дайлна.

Сайн шүлгийг минь шилж байгаад
Сараар сонирхоно уу жилээр сонсоно уу
Гайгүй нэрэлхэлгүй ирж бай та –
Гагцхүү миний нас богинохон

Амьсгаа хураах өдрөө хүртэл
Ард овгийг шүлгээр дайлах
Аз заяандаа би бахархсаар
Алдхан биеэ тамлаж яваа юм.


Хэнзхэн биетэй минь хамт төрж
Хэт нутгаас минь халин гарч
Хэн гуайн ч өмнө намайг зоригжуулсан
Хэвлэгдээгүй гүн ухаан мину.

Өөртэй минь хамт бүү нөгчөөрэй
Өнөр нөхдөд минь эхнэрт минь
Өлгийтэй хүүд минь шүлэгт минь
Өв болон үүрд үлдээрэй.

Энэнээс өөр гүн ухаан хэрэггүй
Эрхэм өдөр ирэхдээ л ирнэ
* Эзэнт төрийн хэмхэрхий банзан дээр
Эрхэм нэрийг минь бичнэ * гэдэг шиг
Ад үзэгдсэн номын минь гар бичмэлийг
Алтаар үнэлэх цаг заавал ирнэ.