Д.Нацагдоржийн хөшөөний дэргэд

Р.Чойном

Олон удаа би тэр хөшөөний дэргэд
Очиж толгой гудайн зогссон
Хөөрхийлөх сэтгэлдээ дийлдэж
Хөшөө юм даа гэлгүй шүүрс алдсан.

Шүлэгчийн хөшөө тааруухан
Шүлэг шиг нь даруухан
Гадаах өнгө нь тааруухан
Гаргасан ур нь маруухан

Улсын гүйлгээнээс хасагдсан
Улаан мөнгөнүүдийг хайлж
Зургаан жил маргаж байж
Жаран хоёр онд босгосон юм.

Хүндэт шүлэгчийн хөшөө уруу
Хүмүүс баяр хөөртэй очсон юм.
Хар халтар зэсэн цутгамалыг
Харж харж гунигтай буцсан юм.

Хөшөөг цутгасан зэс мөнгө шиг
Хөөрхий шүлэгч хямдхан амьдарч
Жинлүүр муутай бүдүүлэг лангуун дээр
Чимээ багатай тор гэж унажээ.

Хөшөөний бие дотор талдаа
Хөндий хийгээд гуниг шиг харанхуй
Аранжин зэсийн ногоон бал
Архи дарсны шарталт мэт гашуун

Хөшөөний бие өнгөн талдаа
Хөсрий мэт хөх саарал
Царцуу зузаан цемент суурь
Цаг үе шиг нь нүсэр хүйтэн.

Буун дуу шиг огцомхон насандаа
Бухимдаж явсан яруу найрагч
Бутархай мөнгөний зэс нүдээр
Бузрын хорвоог ширтсээр байна.

Өнгөний хорвоод ид залуудаа
Өнхөрч унасан тэр шүлэгч
Мөнгөний хорвоод ийм дүрээр
Мөнхөрч үлдсэн байна хөөрхий.